When the clouds give their bodies away
VISIE EN MISSIE​
Moving Silence is een artistieke en existentiële ruimte, geïnitieerd door filmmakers en beeldend therapeuten Maïté Baillieul en Griet Teck, waarin de filmische ruimte mogelijkheden biedt om het eigen verlangen binnen thema's van verlies, sterven en rouw tastbaar te maken of te transformeren.​​
​
“I consider lens-based art as a means of maintaining a sensory, amorous relation to the dead. Art is imagined here as a form of pain management, offering the living a mode of absorption and distraction. If art offers palliation, it does so in the most gripping, intimate and unorthodox ways.” ( Wilson, 2012)
​
Film is een krachtig instrument dat tussen verschillende werelden kan bewegen. Het indrukken van de opnameknop, het belichten van de scène, het kijken door de lens, en het (her)schikken en (her)bekijken van filmbeelden zijn handelingen die ondersteunend kunnen werken binnen rouw- en stervensprocessen. Met film werken binnen deze ruimte biedt niet alleen een reflectieve spiegel voor herinnering en contemplatie, maar faciliteert ook een actieve betrokkenheid bij het rouwen. De audiovisuele kracht van filmtherapie biedt mogelijkheden om te verbeelden wat in taal of gesprekstherapie niet kan worden uitgesproken of waar geen woorden voor zijn. Er wordt een ruimte gecreëerd, waarin een verbinding met de overledene of wat verloren is mogelijk gemaakt wordt. Het draagt bij aan het proces van aanvaarding en loslaten van wat er niet meer is.
Op die manier wordt een overgangsruimte geïnitieerd waarin het verlangen om vast te houden, aan te raken, tastbaar wordt. Het ‘alsof karakter’ van film en het spel tussen afstand en nabijheid biedt een veilig kader. Door het (bijna) verlorene aan te raken, ontstaat de kans om nieuwe liefdes-verhoudingen vorm te geven of bestaande, essentiële verbindingen te behouden. Op die manier biedt film de mogelijkheid om zich te heroriënteren ten aanzien van het verlies en de controle te hervinden en nodigt deze overgangsruimte ons ook uit om het persoonlijk lijden en verlangen te plaatsen binnen het bredere levensverhaal.
​
“Through the work of art in itself there is relief. Film allows a sense of control over one’s life and the power to rebuild it.” (Leichman, 2021)
Het belang van het (opnieuw) ontdekken of ontwikkelen van een innerlijke psychische ruimte die voortdurend in beweging is, hangt nauw samen met de spirituele dimensie waarin wij ons werkveld situeren en die van bijzonder belang is binnen de palliatieve zorg. In de ontmoeting met wat verloren ging, raken we aan de kern van onze eigen levensvragen en mysteries.
​
"Het bewustzijn van alle verschillende verliezen in ons leven kan ons helpen verbinding te maken met onszelf, en een dieper begrip van ons bestaan te vinden." (Leget & Guldin, 2024)
OVER ONS
​
In oktober 2024 studeerden Maïté en Griet af als beeldend therapeut met de grootste onderscheiding en werd hun bachelorproef, die deze filmtherapeutische ruimte tussen leven en dood verkent, bekroond met de prijs voor innovatie en onderzoek. Het vormde de start van een bijzondere samenwerking die zijn oorsprong vindt in hun artistieke praktijk en persoonlijke ervaringen met verlies. Ook de bredere maatschappelijke behoefte aan nieuwe vormen om hiermee om te gaan inspireerde hen. En hoewel filmtherapie nog weinig bekend is, wijzen uiteenlopende praktijkervaringen en wetenschappelijk onderzoek op de vele mogelijkheden die dit onontgonnen terrein biedt.
Maïté Baillieul (1981) is een multidisciplinaire kunstenaar, filmmaker en beeldend therapeut uit Gent. Haar werk beweegt zich in de marges tussen het tastbare en het onbenoembare, waar thema’s als dood en liefde vanuit verschillende bewustzijnsposities samenkomen. Met een aftastende, filosofische benadering verweeft ze persoonlijke ervaringen met maatschappelijke vraagstukken, waardoor realiteit en fictie op subtiele wijze in elkaar overvloeien. Vanuit een grote gevoeligheid voor de ander creëert ze een overgangsruimte waarin uiteenlopende werelden elkaar kunnen raken. Baillieul behaalde in 2005 haar master in de beeldende kunsten aan Sint-Lucas Gent en doceert aan LUCA School of Arts.
Griet Teck (1982) woont in Gent waar ze als filmmaker en beeldend therapeut werkt op het snijvlak van film, kunst en zorg. Ze maakte de films feel my love en Touching Infinity. Terugkerende thema’s binnen haar artistieke praktijk zijn verlies, stilte, liefde en omgaan met kwetsbaarheid waarbij de ontmoeting centraal staat. Teck behaalde in 2009 haar master in de audiovisuele kunsten aan het KASK te Gent​​​​​. Daarnaast is ze nauw verbonden met de werking van zorgboerderij Gooikenshoeve en Amfora.